• Views 555
• Likes

kojące ciepło osiada na ramionach drzew

muska dojrzałą zieleń w ostatniej podróży

osiadając na łupinach kasztanów ugładza kolce

by sezamem rudości sypnęły na podłoże

kojące ciepło osiada na listkach winobluszczu

wije się pragnieniem zespolenia oczekując barw

znakiem starczającego zadowolenia; niech bucha

starym złotem rudością namiętnością czerwieni

kojące ciepło osiada na koralach jarzębiny

nawleka na wysuszone motki pajęcze

koral po koraliku w sznur tęsknot skrywanych

jak w perłach lata zapina zasuwką-wspomnień

kojące ciepło osiada na jesiennych kwiatach

dotykiem gładzi główki schylone; oczekujące

płatki róż urokiem jedwabiu poddają się same

kobiecym pragnieniem zmieniają prezencję 

                                                                                  *

kojące ciepło osiada subtelnie na ramionach

pieści jedynymi ramionami chcącymi dotknąć

nie rani – nie daje nadziei – nie daje złudzeń

oznajmia o nadchodzących chłodach jesieni