Skąd ten wybór? – Otóż zostałam zaproszona na nietypowy wieczorek poetycki przez Leonarda Paszka

/prężnie działającego w Niemczech/polonia Essen, Teatr Gdańska…/

Który miał miejsce 21.04.2024. czyli w ubiegłą niedzielę w Essen.

 

Nietypowość polegała na tym, że pośród poetów były pisarki, należało przeczytać /poetki/powieść wybranej przez siebie pisarki i podczas spotkania zadawać pytania dotyczące przeczytanej powieści. Forma dyskusji. 

 

Po przeczytani nie mogłam otrząsnąć się z ciężaru tematycznego powieści. Potrzebowałam kilku dni. Milczenie trawiło. Bohaterkami są trzy kobiety – Malwina, Wiktoria i Sylwia. Mieszkające na Mazurach w Pietruchach. Historie ich losów pomimo inności konkretów miały wspólny mianownik – samotność, upokorzenie, tragizm – wielka potrzeba miłości.

Musiały się zmierzyć z uzależnieniem od seksoholizmu partnera, alkoholizmu partnera, gwałtu, zdrady, której owocem jest dziecko, ze świadomością, bycia nieuleczanie chorym.

Autorka pięknie podała opis wsi, prac na polu, obrządek w oborze. Jestem ze Śląska, więc z zaciekawieniem wdrażałam się w każdy detal, bo było mi to obce. Przepięknie niczym proza poetycka opisała ogród/róże, który był pasją jednej z bohaterek. Przemyciła wady naszych służb /Policja, biurokracja no i wszechwładny kościół.

Fantastyczne opisy rozmyślań, takie monologi bohaterek.

Triumfowało niewyobrażalne cierpienie kobiet.

 

Epilogiem, który powala na kolana, autorka spuentowała całość

–Inkwizycja –

Cytuję”…Kobiety są skazane za przestępstwa na nich. Wyznawano religię nakazującą – poniżania, bicia, gwałcenia, lżenia…” –

 

MOCNE!- prawda? – ale jakże prawdziwe.

 

A ja całość zamknę klamrą mojej miniatury napisanej dawno temu, a jakże wpasowaną w dzieło Wioletty Milewskiej:

 

*

Polecam!!!

Każda z nas, kobiet w jakimś kawałku, utożsami się z bohaterkami.