* * *

Jeśli w środku coś gniecie, to nie jest tak źle. Jeśli są skrupuły
( nazywają je wyrzutami sumienia), przystanki, analizy czy mogło
postąpić się inaczej, to nie jest tak źle. Jeśli trzymając pilot od telewizora
robi się postoje na scenach męki krzyżowej, okrucieństwie wojny, głodu,

nędzy, nieuleczalnie chorych i czuje się wzruszenie, to nie jest źle.
Bo mogłoby być inaczej, tak normalnie, standardowo, tak modnie.
W końcu to coś wewnątrz zbytkiem, nie widać. Inni nie zobaczą.
Liczy się co na zewnątrz. Wszak dzisiaj wszystko można kupić.
I odkupienie grzechów. I dyplomy. I odpowiednie otoczenie.