Recenzja mojego tomiku – pani Izabeli Zubko
- Views 869
- Likes
Deszcz, który obmył łzy
Zawsze przychodzi czas na
generalne porządki
w życiu
swoje rozpoczęłam od
torebki
H. Trzcionka-Kryściak
Lubię, kiedy pada / Ich mag es, wenn es regnet to dwujęzyczny zbiór Heleny Trzcionki-Kryściak – poetki, która potrafi stworzyć nastrój za pomocą zaledwie kilku słów. Jest to zapis obserwacji świata, umiejętnego określenia priorytetów, odnalezienia wewnętrznej harmonii i relacja z procesu odzyskiwania wewnętrznego spokoju. Poprzez miniatury przemawia ona do nas treściami niedosłownymi, co skłania do refleksji i analizy życia zarówno z punku widzenia podmiotu lirycznego, jak i własnego.
Inspiracją do ich napisania jest przede wszystkim przeszłość – czyli to, co autorka zachowała w pamięci i z czym musi się zmierzyć. Ponadto neutralne treści całego zbioru stwarzają wyjątkowy obraz również i naszych wspomnień. Dlaczego? Ponieważ tę twórczość charakteryzuje rozwinięty zmysł obserwacji, a skojarzenia związane z opisywanym przeżyciami zostały precyzyjnie i sugestywnie przedstawione. Niebanalność skojarzeń i ocena rzeczywistości jest zilustrowana prostymi obrazami, które bez problemu odnajdziemy w otaczającym nas świecie.
W utworach Heleny Trzcionki-Kryściak pojawia się relacja, humor i głos ironii. Nie ma tu miejsca dla złorzeczenia, wytykania błędów czy moralizowania. Utwory przepełnione są nostalgią oraz ciepłem a motyw upływu czasu opisany został z dystansem. Poetka skupia się na przeszłości, jednocześnie delektując się nią. Umiejętność ta jest pomocna w radzeniu sobie z tym co było, ale nie minęło – bo żyje w pamięci i nie pozwala zapomnieć o sobie.
Autorka prowokuje i uwodzi, budując nastój emocjami. Wprowadza w stan hipnozy. Przemyślenia stają się jej drogą do wewnętrznej przemiany: otwiera się na nowe przeżycia, współodczuwa, wystawia na próbę czasu. Jest świadoma tego, że to podróż do ponownego odkrycia samej siebie, nowego życia. A droga ta wcale nie musi być mokra od tytułowego deszczu lecz bogata w rekwizyty ogrzane słońcem.
Jednak tłem dla autorefleksyjnych i zarazem terapeutycznych rozważań są raczej uczucia niż pory dnia czy roku. Mowa w nich o miłości lub jej braku, o marzeniach spełnionych lub czekających na spełnienie, o życiu, w którym „może być mało życia”. Wiele tu obrazów zamkniętych tylko z pozoru w kruchej formie poetyckiej. Są one zbudowane za pomocą nieprzypadkowych słów, ukazują estetycznie jednorodną poetykę zbioru i zapraszają do odważnej dyskusji.
Zapraszam do wspólnej rozmowy o przeszłości, która wpływa na teraźniejszość i tworzy naszą przyszłość
Izabela Zubko
Helena Trzcionka-Kryściak, Lubię, kiedy pada / Ich mag es wenn es regnet, tłum. na j. niemiecki Adam Conte, Wydawnictwo KryWaj, Koszalin 2020, s. 215.
.
2 Komentarze
Odpowiedz
Sylwetka -Izabela Zubko – polska poetka /WIKIPEDIA/
Urodzona w Warszawie, dzieciństwo spędziła w Dęblinie. Ukończyła Studium Literacko-Artystyczne przy Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Członek Związku Literatów Polskich, II Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Autorów Polskich, grupy literacko-muzycznej „Terra Poetica” oraz Warszawskiego Stowarzyszenia Twórców Kultury (WSTK)[1][2][3].
Jej wiersze zostały przetłumaczone na język ukraiński, litewski, rosyjski, angielski, francuski, telugu i węgierski. Jest obecna w licznych antologiach, w tym również międzynarodowych, m.in. w zbiorze poetyckim „Poeci naszych czasów”[4], czy „Anthology of Slavic Poetry”[5]. Jej nazwisko znajduje się w „Mini-słowniku biograficznym polskich współczesnych poetów religijnych”[6].
Utwór muzyczny zainspirowany wierszem pt. „Romantyka” stał się wizytówką muzyczną duetu Neoclassic, za który w 2007 roku kompozytor Aleksander Chodakowski i wokalistka Natalia Miżygórska zostali uhonorowani nagrodą Ambasadora RP na Ukrainie[7]. Piosenką tą reprezentowali Ukrainę podczas Międzynarodowego Festiwalu Poezji im. Marii Konopnickiej w Przedborzu[8] (III nagroda w kategorii zespoły – Duet „Neoklasyk”). Utwory poetki w aranżacji Michała Pastuszaka śpiewają również uczestnicy warsztatów wokalnych Ośrodka Kultury w Dęblinie[9][10], oraz wokalistka Alina Małachowska[11].
W latach 2008–2017 należała do zespołu redakcyjnego dodatku „Myśl Literacka” w tygodniku „Myśl Polska”. W 2017 roku rozpoczęła pracę w „Metaforze Współczesności” – periodyku międzynawowej grupy literackiej «Kwadrat». Od 2007 roku aktywnie współpracuje z pismem społeczno-kulturalnym „Własnym Głosem” Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury[12].
Laureatka szeregu konkursów poetyckich. Juror w ogólnopolskich oraz międzynarodowych konkursach literackich[12].
Twórczość
Poezja
Gołębie[13] (1993)
Stratus[14] (1995)
Niebieski domek[15] (1996)
Nocą budzi się sen[16] (2004)
Obraz w wierszu wiersz w obrazie[17] (2006)
Łącząc brzegi przepaści[18] (2010)
Świat wygasłych lamp[19] (2017)
Wierszariusz słowiański[20] (2020)
Tryptyk religijny
W imię Ojca…[21] (wyd. I – 2008, wyd. II – 2015, wyd. III – 2018)
W imię Syna…[22] (2015)
W imię Ducha…[23] (2018)
Proza
Mały pisarczyk z Małoszyc[24] (2017), album artysty / Stanisław Stanik, Izabela Zubko
Nagrody
srebrna odznaka RSTK (2010)[25][26]
złota odznaka RSTK (2015)[27]
statuetka im. Stanisława Moniuszki (2016, Litwa)[28]
honorowa odznaka „Zasłużony dla Kultury Polskiej” (2017)[29][30]
Brązowy Krzyż Zasługi (2018)[31]
Medal Pamiątkowy „Pro Masovia” (2020)[32]
Bardzo dziękuję. Dla takich podsumowań warto pisać. Cenię.