gasnę                                                                                                                              

płomień zaledwie się tli

oskarżam cię o kalectwo

oczu wyblakłych

z nadmiaru patrzenia w gwiazdy

ust wysuszonych z braku pocałunków

za ciężar serca

przed którego drzwami stoisz

(nie pozwalając wejść nikomu)

z popiołu tylko Feniks