Ona i on

Jej samotność ogrzewa sierść wilczycy.

Od zmierzchu przysiada na kamieniu.

Wypatruje księżyca, by wydać dźwięk.

Płynący prosto z serca. Gorzki.

On swoją  samotność kamufluje.

Odruchem kameleona zrzuca skórę. Milczy.

Ostrożnie z nowymi barwami brnie,

po piachu przegrzanym przeszłością. Spragniony.                                                           

Kiedyś przynależeli do tego  samego gatunku.

Nie używali stóp …