(jeden z siedmiu cudów świata)

tam cuda natury bez klasyfikacji

rozkosz dla oczu i ciała

niepowtarzalna toń połaci wody                                                                                         

buchające kwieciem ogrody

roześmiane oczy mieszkańców

niestrudzonych niezliczoną ilością schodów

z zakolami niczym biegi rzek

dukty osadzone kamieniami a każdy

zdawać by się miał za via appia arctica

i ten klimat wysysany promieniem słońca

z każdego kamienia budowli

a wszystko rozpoczyna się tam

skąd do dziś słychać wiwatujących z podium

dźwięk metalu uderzanego o metal; z areny

ryk dzikiej zwierzyny łaknącej ofiary

wessana tam krew do dziś żyje mocą cudu

zawodzi z wiatrem pomiędzy kolumnami

tylko tam wiatr inaczej śpiewa