Wiersze

Archiwum

Perunowy kwiat

 

Perunowy kwiat
 
mieliśmy kubek pełen życia
płonął jak lico białogłowy
świtem go rosa wypełniała
zraszając usta wciąż spragnione
 
kruszeje rąbek tego kubka
poiłeś z niego kwiat paproci
zakwitł i zniknął jednej nocy
lecz pozostawił nimfy ślad
błogość znalazłeś w przesileniu
utkaną z leśnych sennych marzeń
 
mieliśmy kubek wciąż kwitnący
od przebiśniegów po mimozy
szczerbiny ranią dłonie usta
jego zawartość coraz częściej
jest jak wyschnięta studnia – pusta
 
dzisiaj posucha żniwo zbiera
karłowacieje ten nasz kwiat
liście spadają tracą blask
płowieje zieleń – tlenu brak   
zdj. z int.
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
———————————————–

2 Komentarze

    1. Dziękuję za odwiedziny Ludmiło. Ten wiersz był pisany na konkurs. Temat – Kwiat paproci- Fakt, ciężki temat. Serdeczności :))

Odpowiedz użytkownikowi Ludmiła Koryciorz

Kliknij tutaj, aby anulować odpowiadanie.

dziesięć − dziewięć =