Nessun dorma! Nessun dorma!
Tu pure, o Principessa,
nella tua fredda stanza guardi le stelle
che tremano d’amore e di speranza.

Ma il mio mistero è chiuso in me,
il nome mio nessun saprà!
No, no, sulla tua bocca lo dirò,
quando la luce splenderà.
Ed il mio bacio scioglierà
il silenzio che ti fa mia.

Le donne:
Il nome suo nessun saprà.
E noi dovrem, ahimè, morir, morir!

Calaf:
Dilegua, o notte! Tramontate, stelle!
Tramontate, stelle!
All’alba vincerò!
Vincerò!
Vincerò!

Niechaj nikt nie śpi! Niechaj nikt nie śpi!
Ty też, o, Księżniczko,
w swej zimnej izbie patrzysz na gwiazdy,
które tętnią z miłości i nadziei.

Lecz moja tajemnica jest zamknięta we mnie,
nikt nie pozna mojego imienia!
Nie, nie, na twoje usta ją złożę,
gdy światło zaświeci.
A mój pocałunek roztopi
ciszę, która czyni cię moją.

Chór:
Nikt nie pozna jego imienia.
A my, niestety, będziemy musieli umrzeć, umrzeć!

Kalaf:
Rozprosz się, o, nocy! Zajdźcie, gwiazdy!
Zajdźcie, gwiazdy!
O świcie zwyciężę!
Zwyciężę!
Zwyciężę!